هرآن‌چه لازم است درباره ایگوانا خانگی بدانید!

هرآن‌چه لازم است درباره ایگوانا خانگی بدانید! ایگواناهای سبز یا معمولی از بزرگترین مارمولک های قاره آمریکا هستند که طول آنها تقریباً 6.5 فوت (2 متر) و وزن آنها حدود 11 پوند (5 کیلوگرم) است. آنها همچنین با وجود نیاز به مراقبت های ویژه و دشوار از جمله محبوب ترین حیوانات اهلی خزنده در ایالات متحده هستند. در واقع، اکثر ایگواناهای اسیر در همان سال اول می میرند و بسیاری از آنها توسط صاحبان خود شل می شوند و یا در اختیار گروه های نجات خزندگان قرار می گیرند. ماده ها به رنگ سبز مایل به خاکستری و تقریباً نیمی از وزن نرها هستند. ایگوانا همچنین دارای غدد سمی آتروفی است که یک سم بی ضرر ضعیف تولید می کند.

در طبیعت ایگواناها بیشتر عمر خود را در سایبان سپری می کنند و فقط به ندرت برای جفت گیری، تخمگذاری یا تغییر درخت پایین می آیند. ساختار تنومند ایگونا به آنها ظاهری دست و پا چلفتی می بخشد، اما در زمین سریع و چابک هستند. آن ها فک های محکمی با دندان های تراشیده و دم تیز دارند که نیمی از طول بدن آن ها را تشکیل می دهد و می تواند به عنوان شلاق برای دور کردن شکارچیان استفاده شود. همچنین اگر گرفتار شوند می توانند دم خود را جدا کرده و دم بدون آسیب دائمی دوباره رشد خواهد کرد.

درباره ایگوانا

ایگوانا (به انگلیسی: Iguana) یک سرده از مارمولک‌های خانواده ایگوآنایان است که زیستگاه آن نواحی استوایی آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی و حوزه دریای کارائیب است.

سرده ایگوانا شامل دو گونه است، ایگوانای سبز که گاهی به‌عنوان حیوان خانگی نیز نگهداری می‌شود و دیگری ایگوانای آنتیل کوچک، بومی جزایر آنتیل است که به علت تخریب زیستگاه در خطر انقراض قرار دارد. نام ایگوانا از واژه ایوانا در زبان مردم تائینو گرفته‌شده‌است. سردهٔ ایگوانا تنها دارای دو گونهٔ تاییدشده و چند زیرگونه است اما تاکنون، چندین گونهٔ دیگر از ایگواناها در سایر سرده‌های خانوادهٔ ایگواناها و زیرراسته ایگوآناسانیان شناسایی شده‌اند.

این جانوران امروزه با معرفی به مناطق جدید از جمله هاوایی، فلوریدا و ایشیگاکی، تبدیل به یک گونه مهاجم در این مناطق شده‌اند.

تغذیه ایگوانا خانگی

غذای ایگوانای معمولی عمدتا از برگها، جوانه ها، گلها و میوه های درختان انجیر تشکیل شده است، اگرچه از بسیاری از درختان دیگر نیز تغذیه می کنند. در حالی که این مارمولک دارای سیستم هضم خوبی است که باکتریهایی را در خود جای داده است که مواد گیاهی را تخمیر می کند، همچنین در جوانی بی مهرگان را می خورد و معروف به خوردن پرندگان و پستانداران کوچک نیز می باشد.

نکات نگهداری از یک ایگوانا خانگی

چند نکته ای که باید قبل از نگهداری ایگوانا به عنوان حیوان خانگی بدانید:

• آن ها جثه بسیار بزرگی دارند.
• نیاز به فضای زیادی دارند.
• آنها بومی آب و هوای گرمسیری هستند.
• ایگوانا ها موجوداتی به شدت قوی و پر زور هستند.
• عمر نسبتا طولانی دارند.
• علاقه ای به بغل گرفته شدن ندارند.
• ایگوانا مانند دیگر حیوانات خانگی شما را سرگرم نمی کند.
• دم سنگین و بزرگ آن ها ممکن است قطع شود.
• آن ها موجوداتی کاملا گیاهخوار هستند.
• نگهداری از آن ها بسیار دشوار است.

آشنایی با خصوصیات و ویژگی های ایگوانا

ایگواناها هرگز حیواناتی واقعاً اهلی و خانگی نخواهند بود و بسیاری از آنها سعی می کنند از محوطه و حتی خانه شما فرار کنند. ایگواناهای اسیر برای رام و اهل شدن، باید به طور مداوم برداشته و لمس شوند تا بتوانند به شما اعتماد کنند و در محیط زندگی خود راحت باشند. با این حال، این می تواند یک چالش باشد زیرا آنها اغلب تماس انسانی را غیر طبیعی می دانند و ممکن است در برابر آن مقاومت کنند. بنابراین مهم است که با مراقبت و حوصله از ایگوانای خود استفاده کنید.

نگهداری از ایگوانا یک تعهد طولانی است و آن ها به مراقبت بالایی نیاز دارند. ایگواناها به سختی از نظر تغذیه و مسکن احتیاج دارند، می توانند بسیار بزرگ شوند، عمر طولانی داشته و بسیار قوی باشند. اهلی کردن آن ها نیز دشوار است و اگر مرتباً با آنها برخورد نشود ممکن است پرخاشگر شوند. این بدان معنا نیست که ایگواناها نمی توانند حیوانات خانگی خوبی بسازند ، اما آنها به صاحبی نیاز دارند که از همان ابتدا تعهد را درک کند.

ایگوانای سبز

ایگواناهای سبز معمولاً از آمریکای جنوبی وارد می شوند و بومی مناطقی هستند که غنی از گرما و رطوبت هستند. ایگواناهای سبز در خانه باید در محیط های مشابه زندگی کنند و محفظه آنها نیاز به شبیه سازی از یک زیستگاه طبیعی دارد. این بدان معناست که شما باید اطمینان حاصل کنید که محیط آنها در طول روز به طور مداوم بین 80 تا 90 درجه و شبانه حدود 75 درجه گرم است. آنها بیشترین میزان آبرسانی خود را از طریق پوست انجام می دهند، بنابراین رطوبت کنترل شده نیز از ضروریات آن است. برای جلوگیری از کمبود کلسیم، آنها به یک لامپ گرم شونده اضافی و یک منبع نور ویژه UVB نیاز دارند.

بیماری ایگوانا

بیماری های مختلف بر روی رنگ ایگوانا تأثیر می گذارند. به عنوان مثال ایگوانایی که بیماری کبدی دارد رنگش به مرور زرد می شود. البته حواستان باشد با رنگ زردی که ایگوانا هنگام پوست اندازی بر روی بدنش ظاهر می شود اشتباه نگیرید. در این بیماری کرم های قرمز رنگ در بدن این جاندار به وجود می آید که پولک های آنها را برجسته و سیاه رنگ می کند. این حالت در قسمت شکم و سایر اندام ها به وجود می آید.

اگر پوست ایگوانا آسیب ببیند صورتی و بدون پولک می شود. اگر پوستش بسوزد سیاه می شود که سطح سوخته با هر بار پوست اندازی التیام می یابد و پولک های جدید جایگزین پولک های تیره تر می شود.

تاول روی پوست یا آماس پوست به دلیل عفونت های باکتریایی است. این بیماری به دلیل عدم نظافت قفس یا مرطوب بودن قفس به وجود می آید و گاهی این بیماری منجر به مرگ نیز می شود.

رنگ زرد خردلی، قهوه ایی تیره و گاهی هم سیاه، نشانه مشکلات روده ایی و معده ، یبوست یا سوء تغذیه و انگل در ایگوانا میباشد. این تغیر رنگ ابتدا بر روی بدن و سر و سپس بر روی دست و پاها به وجود می آید. گاهی نیز به دلیل بهداشت ضعیف ، دما و رطوبت این تغیر رنگ ها به وجود می آید.

مشکلات و عوارض نگهداری از ایگوانا

جثه ایگوانا نیز می تواند برای نگهداری به عنوان یک حیوان خانگی دردسر ساز شود. دم بزرگ آن ها می تواند خسارت های زیادی به بارآورد. در موارد شدید، دم ایگوانای بزرگسال به اندازه کافی قوی است که می تواند استخوان انسان را بشکند. وقتی کودک انسانی یا حیوان خانگی کوچک دیگری را نیز در خانه دارید، عواقب ویرانگر و مهلکی در پی دارد. ایگواناها مانند دیگر خانگی مثل گربه و سگ نیستند، و بنابراین همیشه یک رگه وحشی ذاتی برای آنها خواهد داشت و این شامل کارهایی است که آنها با دم خود انجام می دهند. آن ها همچنین دندان های تیز دارند و گزش ایگوانا در حقیقت بسیار قوی است، اما زخم گوشت در مقایسه با آنچه واقعاً توانایی آن را دارند، هیچ چیز نیست.

بنابراین اگر قصد نگهداری از ایگوانا را به عنوان حیوان خانگی دارید حتما تحقیقات کافی در مورد نیازها و شرایط زندگی شان انجام دهید تا در آینده دچار مشکل نشوید.

پت شاپ آنلاین شهرپت مرکز خرید غذا و لوازم حیوانات خانگی